TAKSIL

Busog na busog ang aking puso sa matinding sama ng loob Ipinipinid ko ang aking mata sa singaw ng kapighatian idinuduyan ang aking diwa sa saliw ng kasiphayuan Mistulan akong sanggol na bigkis sa lampin ng kawalang pag-asa Tama nga sigurong sabihan akong taksil dahil magpasahanggang ngayon ay di pa rin ako marunong magalit kayat ginagawa kong hagdan ang mga kabiguan at pagdududa ng karamihan sa aking katapatan upang maikalat sa iba na kayganda ng daigdig at kaysarap mabuhay sa kapayapaan sa lipunang punong puno ng pagkalinga at pag-ibig!!!